ولایت فقیه غایب ، تضمین‌کننده ثبات و دوام انقلاب اسلامی در ایران

با کمال ذوق و شوق، می‌خواهیم به بررسی یک ایده نوآورانه و عمیق بپردازیم که می‌تواند بنیادهای اسلامی نظام را در عین حفظ ارزش‌های جمهوری‌خواهانه تقویت کند. این ایده بر اساس اصل "ولایت فقیه معصوم غایب" بنا نهاده شده و هدف آن ایجاد یک سیستم حکمرانی متعادل و عادلانه است که همزمان با رعایت اصول دینی، نظر مردم و نیازهای عصر حاضر را هم پاسخ دهد.

در ابتدا، بگذارید به این نکته مهم اشاره کنیم که وقتی صحبت از "ولایت فقیه معصوم غایب" می‌شود، مقصود این است که رهبری جامعه اسلامی در زمان غیبت حضرت ولی عصر (عج) بر اساس یک شورا انجام گیرد که مسئولیت‌های اجرایی را بر عهده دارد. این شورا که از افراد معتمد و کارآمد تشکیل می‌شود، ملزم خواهد بود که به نیازها و انتظارات مردم پاسخگو باشد. به عبارت دیگر، این شورا می‌تواند پلی باشد بین ارزش‌های سنتی و مدرنیته، و فضای لازم برای ایجاد هم‌افزایی بین باورهای دینی و نیازهای جامعه معاصر را فراهم آورد.

یکی از نکات بارز این مدل حکمرانی این است که با واگذاری جایگاه ولایت فقیه به امام غایب، نه تنها احترام به مقامات دینی حفظ می‌شود، بلکه این اقدام می‌تواند به تقویت جایگاه روحانیت و علما نیز بیانجامد. چرا که علما و مراجع دیگر نمی‌توانند به اصل این نوع حکمرانی در زمان غیبت معترض باشند. از سوی دیگر، عدم وجود تنش‌های سیاسی و هزینه‌های سنگین ناشی از براندازی نظام، به عنوان یک مزیت مهم به شمار می‌آید. 

بدین ترتیب، این شیوه حکمرانی می‌تواند به رضایت اکثریت جامعه اسلامی و شیعی کمک کند و حاکمیت یک شورا بر مبنای "ولایت فقیه معصوم غایب" می‌تواند به اعتماد مردم به نظام افزوده و مؤلفه‌های دموکراسی را با اصول اسلامی تطبیق دهد.

بیایید کمی عمیق‌تر به این موضوع بنگریم. بسیاری از افراد ممکن است نگران ایجاد خلأ سیاسی و مدیریتی در نتیجه واگذاری این کرسی به امام غایب باشند، اما در واقع این نگرانی بی‌مورد است. بر اساس اصول دین مبین اسلام و مذهب تشیع، استقرار حکومت اسلامی بر اساس ایمان به ولی‌عصر (عج) نوعی تکامل و کمال برای جامعه اسلامی و دینی ایجاد خواهد کرد؛ به‌خصوص زمانی که این حکومت دارای رییس‌جمهور و مقامات دیگر فقیه باشد که به عنوان نمایندگان مردم عمل می‌کنند.

از طرف دیگر، متوجه خواهیم شد که مطالبه واگذاری کرسی ولایت فقیه به حضرت ولی عصر (عج) نه تنها به معنای مخالفت با نظام جمهوری اسلامی نیست، بلکه نقطه قوتی برای قوام و ثبات این نظام به شمار می‌آید. این مدل حکمرانی که بر اساس همکاری و تعامل بین عناصر مختلف نظام شکل می‌گیرد، در نهایت تضمین‌کننده ثبات و دوام انقلاب اسلامی در ایران خواهد بود.

و در نهایت، هدف اصلی این است که با ایجاد یک مدل حکمرانی نوین که بر مبنای محبت، همکاری و پاسخگویی بنا شده است، نه تنها از پایه‌های اصول جمهوری اسلامی حمایت کنیم، بلکه فضای لازم برای شکوفایی دینی و اجتماعی را نیز فراهم آوریم. بی‌تردید، این پیشنهاد می‌تواند افق‌های جدیدی را برای آینده نظام جمهوری اسلامی ایران باز کند و مردم را به سمت یک زندگی اجتماعی مطلوب و رضایت‌بخش سوق دهد. بیایید با هم برای تحقق این ایده نوین تلاش کنیم و پیوند میان دین و سیاست را به شکل بهتری جستجو کنیم!