-
جمعه, ۲۶ دی ۱۳۹۹، ۰۳:۵۱ ب.ظ
-
۵۸
در این گزارش به بررسی مفهوم تهدیدات از جمله عنوان دستور کار توسعۀ پایدار2030 (دگرگون ساختن جهان)، مصداق های تعارض اعتقادی، فرهنگی-اجتماعی و سیاسی آن با فرهنگ ایرانی - اسلامی و همچنین مواردی از عدم تناسب برگردان فارسی سند در مقایسه با متن اصلی آن پرداخته شده است. آنطور که در پیشگفتار دستورکار توسعه پایدار 2030 نقل شده، روســای دولت ها نماینــدگان بلندپایــۀ نهادهــای تخصصــی ســازمان ملــل متحــد و جامعــه مدنــی در سپتامبر 2015 (شهریور94) در اجلاس جهانی این سازمان متعهد شدند تا اهداف دستور کار توسعۀ پایدار 2030 را -که نتیجۀ یک فرآیند گستردة مشورتی در سطح بینالمللی بود- به تصویب برسانند، و در سیاستگذاری کلان ملّی خود از اول ژانویۀ 2016 (دی94) به مرحله اجرا درآورند. این دستور کار کــه جایگزیــن اهــداف توســعه هــزاره شــد دارای 17 هدف اصلی و 169 هدف ویژه است. انتظارات سازمان ملل در متن دستورکار توسعه پایدار2030 در هدف 10.3 به روشنی بیان گردیده که شامل «ترویج قانونگذاری»، «سیاستگذاری» و «انجام اقدامات مناسب» در راستای اهداف اصلی این سند میباشد.
دستورکار توسعه پایدار 2030 و دو تهدید آشکار برای کشور ما در پی خواهد داشت.یک. اصولی که بر مبنای آن، این سند و تفاهم‌نامه‌ها و کنوانسیون‌های دیگری ازاین‌دست در مجامع بینالمللی تدوین می‌شود اصولی است که ناشی از نفوذ بنیان‌های فکری لیبرالیستی غربی از قبیل کنشگران اجتماعی ضد خانواده، حامیان حقوق همجنسگرایان، حامیان فرق ضاله مانند بهاییت و فعالین محیط زیست مانند سازمان صلح سبز می باشد و در تضاد آشکار با مبانی فکری دینی و اعتقادی جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. آنان به ظاهر در راستای اعتلای حقوق بشر گام بر میدارند اما با حمایت سازمان های بینالمللی نظیر سازمان ملل، یونسکو،یونیسف و... مروجین اصلی تفکرات لیبرالیسم، ضد دین و ضد خانواده هستند.
